Ένα εξαιρετικό βιβλίο για τον Οδυσσέα και τις Οδύσσειες των Ελλήνων.
Το πολύ όμορφο κείμενο έχει γραφεί στο πολυτονικό σύστημα όπως ταιριάζει σε ένα τέτοιο βιβλίο.
Ο συγγραφέας βασίζεται στο ίδιο το ποίημα αλλά παρουσιάζει και πάρα πολλές πληροφορίες από δεκάδες σχετικά βιβλία, οι οποίες βοηθούν ακόμη και τον «πολυδιαβασμένο» αναγνώστη να σκεφτεί και πάλι να σκύψει στους στίχους του ποιήματος.
Στον συγγραφέα οφείλεται ένας εντελώς πρωτότυπος χαρακτηρισμός του Οδυσσέα ως του «εθνικού αγίου των Ελλήνων». Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα από την δεύτερη σελίδα του βιβλίου:
» … Ιρλανδή νεαρή φίλη τη μέρα της γιορτής του εθνικού αγίου της χώρας της (Αγ. Πατρίκιος), 17 Μαρτίου), ζήτησε να μάθει ποιος είναι ο εθνικός άγιος των Ελλήνων. Η ομολογία άγνοιας, μετά το διστακτικό «δεν υπάρχει», άφησαν αφανώς μη ικανοποιηθείσα σκέψη-σπίθα στοχαστικά κι επίμονα να σιγοκαίει, διερευνά το θέμα στη συνέχεια…
Αν στον εθνικόν άγιο δούμε, όχι έναν μέσον όρον, αλλά τ’ αντιπροσωπευτικά και διαχρονικά, τα παραμόνιμα χαρακτηριστικά των ανθρώπων του έθνους στην ιστορική διαδρομή, χαρακτηριστικά που τα συντριπτικά περισσότερα θετικά τους δεν μπορεί παρά να έχουν λάβει εξιδανικευτικές διαστάσεις, η απάντηση στο ποιος είναι ο αντιπροσωπευτικός ιστορικά Έλληνας, το φυλετικό μας πρότυπο, φαντάζει εύκολη: ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ. Το φιλέρευνο, η περιπέτεια, η λογική ως αξιοποίηση των διανοητικών δυνατοτήτων, η εξυπνάδα μέχρι πανουργίας εξικνουμένη, η πνευματικότητα στο πεδίο δράσεως και τους κάθε λογής αγώνες, η εναλλαγή επιτυχίας-καταστροφής και πάνω από όλα, ο νόστος, στη συνύπαρξη-σύνθεσή τους δεν είναι συνολικώς χαρακτηριστικά της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Αποτελούν όμως χαρακτηριστικά εκείνων των ολίγων που «όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε• τρώνε από εμάς και μένει και μαγιά» όσων δηλ. υπάρχοντας διατηρούν το έθνος κι εξασφαλίζουν (δημιουργικά, παρά απλώς βιολογικά) την ιστορική του συνέχεια.
Κι ο Ιρλανδός άγιος στην κόψη 4ου-5ου αιώνα, με τις περιπλανήσεις και τις περιπέτειές του: απαγωγή, πειρατική ομηρία, εξανδραποδισμό, ταξίδι ως Ιταλία και επιστροφή, προβάλλει καταφάσκοντας το άγνωστο ελληνικό πρότυπό του. Από την ώρα μάλιστα που ο Οδυσσέας εξήχθη, όπως σύμπασα η κλασική μας κληρονομιά, στη Δύση, τα χαρακτηριστικά τα πιο πάνω έτειναν να γίνουν χαρακτηριστικά του δυτικού ανθρώπου, που κι αυτός με τη σειρά του τείνει να καταστή καθολικό πρότυπο. Με όλες τις για λόγους ιστορικής αληθείας, επιφυλάξεις περί της νομιμότητος τέτοιων διευρύνσεων, ο Οδυσσέας είναι και παραμένει ο αντιπροσωπευτικός Έλληνας, ο πιο διάσημος και δημοφιλής, ταυτόσημος του εθνικού προσδιοριστικού! … »
Αξίζει να διαβάσετε το βιβλίο.